Gryzienie, bicie, krzyk, rzucanie przedmiotami oraz inne formy agresji, dziecko, które „nie słucha”, dziecko w ciągłym ruchu, dziecko, które nie przestrzega zasad mimo, że je zna, dziecko, które nie chce uczestniczyć w zajęciach, dziecko, które dużo płacze – wyzwań w tzw. codzienności placówki nie brakuje. Bywa, że nasze metody nie skutkują i pojawia się frustracja, bywa, że uciekamy się do metod, które wiemy, że nie są dobre (kara/nagroda) ale brakuje nam pomysłów co można zrobić inaczej, bywa, że odpuszczamy i wracamy wykończeni po dniu pracy. Nie musi tak być! Czasem trudno dostrzec coś będąc w środku – ktoś z zewnątrz pomaga nam zobaczyć wzorce, schematy, rutyny, które mogą przeszkadzać i pomaga wprowadzić nowe sposoby opiekowania tych samych wyzwań. Jeżeli dobrze zaopiekujemy potrzeby dzieci, adekwatnie postawimy granice, dodamy do tego konsekwencję, dobry humor, kreatywność i miłość okaże się, że życie z dziećmi nie musi polegać tylko na gaszeniu pożarów i mówieniu „NIE WOLNO” 😉

Zadowolona ze swojej pracy, spokojna i kompetentna kadra w przedszkolu to jego filar. Często jednak codzienność życia przedszkolnego powoduje, że spokój ulatuje jeszcze przed drugim śniadaniem a stres, napięcie i zdenerwowanie przejmują stery. Dzięki świadomości tego jak funkcjonuje mózg przedszkolaka i narzędziom, które wspierają ich samoregulację w prosty i skuteczny sposób można obniżyć napięcie, dziecka i swoje. Widoczne jest to w dłuższym skupieniu dzieci, większej chęci do współpracy, mniejszej ilości zachowań agresywnych. Więcej spokoju każdego dnia to bardziej zadowolony nauczyciel, który mniej myśli o zmianie. Inwestując w ten warsztat dbasz o stałość swoich nauczycieli a także o ich dobrą energię, poczucie mocy i sprawczości w pracy każdego dnia.

Aby realizować cele i zadania w przedszkolu, w tym te wychowawcze, musimy się komunikować, zarówno między dorosłymi jak i dziećmi. Słowa mogą budować albo burzyć mury. To od nas zależy jak wygląda nasza komunikacja – mamy wpływ na słowa, które wypowiadamy. Komunikacja z małym dzieckiem to wyzwanie – jego niedojrzały mózg  potrzebuje często szczególnej komunikacji, aby była ona przez niego zarejestrowana i dawała efekt, którego my, dorośli oczekujemy. To co słyszymy może nas albo zachęcać do współpracy, pokazywać jak poruszać się w świecie, uczyć skupienia na swoich emocjach i potrzebach oraz szacunku do innego człowieka albo może nas wycofywać, skłaniać do obrony lub agresji. Używanie dobrych wzorców komunikacyjnych bardzo ułatwia funkcjonowanie w codzienności z małymi dziećmi oraz sprawia, że doświadczamy mniejszej frustracji i poczucia bezsilności.

W pierwszych 6 latach życia dziecka w jego mózgu powstaje 90-95% połączeń nerwowych. Tak duża dynamika powoduje, że ten okres jest szczególnie bogaty w różne, tzw. zadania rozwojowe, które mózg dziecka musi sobie wypracować i zintegrować. Dla nas dorosłych manifestacja tych zadań bywa trudna, np. tzw. bunt czy kryzys dwulatka to jedno z zadań rozwojowych właśnie. Przemądrzały ton, kłamstewka, trudność w trzymaniu się zasad lub ciągłe wymyślanie własnych, pokazywanie sobie pup czy mówienie na wszystko „kupa” to tylko kolejne przejawy potrzeb rozwijającego się mózgu. Jeżeli poznamy te zachowania i stojące za nimi potrzeby rozwojowe oraz dowiemy się jak adekwatnie możemy te potrzeby wypełniać aby wspierać dziecko a przy tym nie tracić cierpliwości i spokoju – łatwiej będzie nam się funkcjonowało w codzienności przedszkolnej. 

Małymi dziećmi zazwyczaj rządzą duże emocje. Dzieje się tak z uwagi na niedojrzałość struktur mózgu. Nam dorosłym również trudno utrzymać spokój kiedy dziecko jest w złości – a jeśli jest to wiele dzieci i sytuacje powtarzają się wiele razy w ciągu dnia przedszkolnego? Można czuć się zwyczajnie zmęczonym i sfrustrowanym. Można chcieć sięgnąć po kary. Okazuje się jednak, że nie trzeba – nowoczesne technologie, które pozwalają na neuro-obrazowanie mózgu przychodzą nam z pomocą – nowa wiedza pozwala skutecznie reagować na złość dzieci – czyli pomagać ich układom nerwowym wracać do równowagi przy jednoczesnym wspieraniu ich w nauce adaptacyjnych strategii wyrażania złości. Potrafimy też zadbać o otoczenie aby również ono budowało spokój. Takie działanie wpływa stabilizująco na mózgi dzieci a więc zmniejsza intensyfikację występowania momentów złości w przyszłości – działa więc skuteczniej i trwalej niż kara. A przy tym wspiera prawidłowe budowanie wzorców, empatię, poczucie wartości u dzieciaków.

Według badań 15-20% to osoby wysoko wrażliwe. Cecha wysokiej wrażliwości oznacza szczególne funkcjonowanie układu nerwowego człowieka, a co za tym idzie jego niestandardowe, „inne” reakcje na wiele różnych codziennych sytuacji. Takie dzieci często mają o wiele węższe okno spokojnego funkcjonowania, szybko ulegają przebodźcowaniu, ich reakcje są natomiast bardzo mocne wręcz skrajne. Dobrze wiedzieć czy mamy takie dzieci w  przedszkolu i co zrobić aby zapewnić im i sobie spokojne funkcjonowanie na co dzień.